ဂစၧပသတင္း႒ာန စက္တဘၤာလ(၂၈)ရက္၊ http://www.gissapa.blogspot.com By: ေအာင္ခုိင္
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ (၂၃)ႏွစ္ျပည့္ NLD ႏွစ္ပတ္လည္ မိန္႔ခြန္း။
အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖဲြ႔ခ်ဳပ္ (၂၃)ႏွစ္ေျမာက္ နွစ္ပတ္လည္ အခမ္းအနားသို႔ ျကြေရာက္လာျကတဲ့ ပရိသတ္အားလံုးကို က်မေက်းဇူး တင္ပါတယ္။ ဒါေျကာင့္မလို႔ (၂၃)ႏွစ္ဆိုတာ နည္းတဲ့အခိ်န္မဟုတ္ပါဘူး။ အျကမ္းဖ်ဥ္းအားျဖင့္ေတာ့ က်မကဘယ္လိုျမင္လဲဆိုေတာ့ အတိတ္၊ လက္ရွိရယ္၊ ေနာက္လာမယ့္အနာဂတ္ရယ္လို႔ ျမင္ပါတယ္။ ယခုကြ်န္မတို႔ဟာ လက္ရွိမွာေရာက္ေနတဲ့အခါမွာ အတိတ္ကို မွန္မွန္ကန္ကန္၊ ရဲရဲဝံ့ဝံ့နဲ႔ ျပန္ၿပီးျကည့္ရမယ္။ အတိတ္ရဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြကို သင္ခန္းစာယူရမယ္။ လက္ရွိနဲ႔ အနာဂတ္အတြက္ အက်ိဳးရိွေအာင္ တစ္ခိ်န္တည္းမွာပဲ အတိတ္ရဲ့ ခ်ဳပ္ေနွာင္မႈကိုမခံရေအာင္ေနရမယ္။ ဒါမွလဲ လက္ရွိမွာ မွန္မွန္ကန္ကန္နဲ႔ ဆက္ၿပီး သြားရမွာျဖစ္ပါတယ္။ က်မတို႔ NLDကို စၿပီးေတာ့ ထူေထာင္ကတည္းက က်မတို႔ လူမႈေရးရယ္၊ စည္းကမ္းရိွေရးရယ္၊ သတိရိွေရးကို အၿမဲတမ္းေရွ့တန္းတင္ၿပီး ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဒီသံုးခုစလံုးက လိုအပ္ခ်က္အရ ရိွေနပါတယ္။ ညီညြတ္ေရးဆိုတာေတာ့ ဆရာဦးဝင္းတင္ လဲေျပာသြားၿပီးပါၿပီ။ ဘာမွေထြေထြထူးထူးေျပာစရာ မလိုေတာ့ပါဘူး။ ညီညြတ္မႈဟာ စည္းကမ္းရွိမႈ ျဖစ္ပါတယ္။ စည္းကမ္းမရိွပဲ ညီညြတ္ေရးဆိုတာ က်စ္လစ္မႈမရိွပါဘူး။ စည္းကမ္းေဘာင္အတြင္းမွာလုပ္တဲ့ သူကသာ ညီညီညြတ္ညြတ္နဲ့ လုပ္နိုင္မွာပါ။ ဒါေျကာင့္မလို႔ စည္းကမ္းနဲ႔ ညီညြတ္မႈဟာ ဒြန္တဲြၿပီးသြားေနတယ္လို႔ က်မျမင္ပါတယ္။ သတိရွိေရးဆိုတာက အမ်ိဳးမ်ိဳးရိွပါတယ္။ က်မတို႔က ခံရဲ့တဲ့သတိဆိုတာလဲရိွတယ္။ လုပ္ရဲတဲ့သတိလဲရိွတယ္။ အသစ္အဆန္းကို ရင္ဆိုင္ရဲတဲ့သတိဆိုတာလဲရိွတယ္။ အေတြးအေခၚေတြကို သံုးသပ္ၿပီးလက္ခံနိုင္တာကို လက္ခံတဲ့သတိလဲရိွပါတယ္။ သတိဆိုတာ အမ်ိဳးမ်ိဳးရိွပါတယ္။ က်မတို႔ဟာ သတိအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ဒီ(၂၃)နွစ္ တစ္ေလွ်ာက္လံုမွာ ျကံုခဲ့ရတယ္။ ယခုလဲထပ္ၿပီးေတာ့ အရင္လိုပဲ ရင္ဆိုင္ရဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အနိုင္ရသူကို ရင္ဆိုင္ရဲ့တဲ့သတိဆိုတာ လက္ရွိနဲ႔ အတိတ္ကိုရဲရဲဝံ့ဝံ့ ညိႈနိႈင္းမွျဖစ္ေပၚလာမွာပါ။ အတိတ္နဲ႔ လက္ရွိကို ရဲရဲဝံ့ဝံ့နဲ႔ မညိႈနိႈင္းတဲ့သူေတြက အနာဂတ္ကို သတိရိွရိွနဲ႔ ရင္ဆိုင္မယ္ဆိုတာမျဖစ္နိုင္ပါဘူး။ က်မတစ္ေလွ်ာက္လံုး တိုင္းျပည္ကို လိုအပ္ခဲ့သူေတြျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဆရာဦးဝင္းတင္ ေျပာခဲ့တဲ့ အတိုင္းပဲ အင္မတန္မွခံခဲ့ရတဲ့ အထုတ္ေတြပါ။ ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ့ တိုက္ခိုက္မႈေတြက အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာဒုကၡ၊ သုခေတြကို ခံခဲ့ရပါတယ္။ ဒီလိုခံခဲ့ရတဲ့အခါမွာ တစ္ခုေတာ့သတိေပးခ်င္ပါတယ္။ က်မကိုယ္တိုင္မွ ခံခဲ့ရတာကို အနစ္နာခံတယ္လို႔စိတ္ထဲမွာ မထားပါဘူး။ ဒီလိုပဲ က်မတို႔အဖဲြ႔ဝင္ေတြက ျပည္သူ႔အက်ိဳးအတြက္ တိုင္းျပည္အက်ိဳးအတြက္ က်မတို႔ယံုျကည္ခ်က္ေတြအတြက္ အနစ္နာခံခဲ့ရတယ္ဆိုတဲ့ အေတြးကိုစိတ္ထဲမွာ မထားေစခ်င္ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔ဆိုေတာ့ အနစ္နာခံရတယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ေပၚလာရင္ တစ္ခါတစ္ေလ ဒီစိတ္နဲ႔ ဒြန္တဲြၿပီးေတာ့ လက္စားေခ်ခ်င္စိတ္ေတြ၊ မေက်နပ္တဲ့စိတ္ေတြ တခါတည္းေပၚလာနိုင္တယ္။ က်မကေတာ့ က်မေရြးတဲ့ လမ္းေျကာင္း ကို အနစ္နာခံရတယ္လို႔ မျမင္ပါဘူး။ ေရွးတုန္းကဆိုရင္ ေခါမတိုင္းမွာရစ္ပူေဇာ္တဲ့ အေလ့အထရိွခဲ့ပါတယ္။ အဲတုန္းကသူတို႔က အယူအဆဘယ္လိုရိွခဲ့လဲဆိုရင္ တစ္ခုခုေအာင္ျမင္ခ်င္လို႔ ပူေဇာ္ျကတာမ်ားပါတယ္။ အဲလိုရစ္အပူေဇာ္ခံရတဲ့သူက တိရိစၧာန္လို ပူေဇာ္တာေပါ့။ အပူေဇာ္ခံရတဲ့သူက လိုလိုလားလားနဲ႔ အပူေဇာ္ခံရမွ သူတို႔ရဲ့အပူေဇာ္ကေအာင္ျမင္မယ္လို႔ အေတြးေခၚရိွခဲ့တယ္။ ဒါအရင္တုန္းက ေရွးတုန္းက ယခုေခတ္နဲ႔ မညီညြတ္တဲ့ အျပဳအမူေပါ့။ အဲအေတြးရဲအေနာက္က အေတြးအေခၚကို က်မကသေဘာ က်တယ္။ ဆိုတာက ကိုယ္လုပ္ေနတဲ့ ကိုယ္ကလိုလိုလားလားေပးမွ ငါကေတာ့လုပ္ရခ်ည္ရဲ့ ငါကေတာ့အနစ္နာခံရခ်ည္ရဲ့ဆိုျပီး လိုလိုလားလားနဲ႔ေပးဆပ္သူ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ အေျကြးေတာင္းသူနဲ႔ အေျကြးတင္သူ လုပ္လာနိုင္တယ္လို႔ က်မျမင္ပါတယ္။ က်မတို႔ အားလံုးဟာ ဆက္ၿပီးသြားတဲ့ အခါမွာ က်မတို႔လုပ္တာမွသမွ်ဟာ ယံုျကည္ခ်က္ေျကာင့္ လုပ္တာကိုမေမ့သင့္ပါဘူး။ ကိုယ့္ယံုျကည္ ခ်က္နဲ႔ကိုယ္လုပ္တာပါ။ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ထဲမွာ ဘယ္သူကမွ အတင္းဝင္ပါဆိုၿပီး ဝင္ခဲ့တဲ့သူတစ္ေယာက္မွမရိွဘူး။ အဲဆႏၵအရသာဝင္ျကတာပါ။ ဆႏၵအရမဝင္ခ်င္ရင္လဲ ထြက္သြားနိုင္ျကတယ္။ ထြက္သြားတဲ့လူေတြလဲရိွပါတယ္။ ဒါေျကာင့္မလို႔ ဆက္ျပီး လုပ္ေနတဲ့သူေတြက ကိုယ့္ရဲ့ယံုျကည္ခ်က္အရ လုပ္ေနတာပဲျဖစ္တယ္။ ဒါေျကာင့္လိုလိုလားလားနဲ႔ ကိုယ့္လုပ္ကိုင္ခြင့္ေတြနဲ႔ ကိုယ့္ရဲအင္အားေတြကို ကိုယ္ယံုျကည္တဲ့အေရးအတြက္သံုးျကပါလို႔ ေျပခ်င္ပါတယ္။ ဒီလိုပဲသံုးျကရင္ မေအာင္ျမင္ပဲမရိွပါဘူး။ ေအာင္ျမင္မႈဆိုတာလဲ လြယ္လြယ္နဲ႔ မရပါဘူး။ လြယ္လြယ္နဲ႔ရတဲ့ အရာကလဲတန္ဖိုးရိွတဲ့ အရာမဟုတ္ပါဘူး။ တကယ္တန္ဖိုးရိွတဲ့ အရာအတြက္က်မတို႔အင္မတန္မွ ရံုးကန္ရပါတယ္။ ေပးဆပ္ျခင္းဆိုတာကို ပူေဇာ္ျခင္းလို႔ပဲ စိတ္ထဲမွာထားပါ။ က်မတို႔ယံုျကည္ခ်က္အရ ပူေဇာ္လိုက္တာပါ။ က်မတို႔ ဘယ္သူကမွအတင္းေသြးေဆာင္တာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလိုစိတ္ဓာတ္ေတြနဲ႔ က်မတို႔ဆက္ၿပီးသြားမယ္ဆိုရင္ မုခ်ေအာင္ျမင္မယ္။ ျမန္သလားေနွးသလားဆိုတာေတာ့ က်မမေျပာနိုင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ အျမန္ဆံုးေတာ့ ျပည္သူလူထုလိုခ်င္တဲ့ လူထု အေဆာက္အအံုျဖစ္ေအာင္လို႔ျကိုးစာျပီး ေဆာက္တည္သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ လုပ္တဲ့အခါမွာ က်မတို႔အဖဲြ႔ခ်ဳပ္နဲ႔ တျခားဒီမိုကေရစီ လိုလားတဲ့ အစုအဖဲြ႔ေတြနဲ႔ ညီညီညြတ္ညြတ္နဲ႔ ရဲေဘာ္ရဲဘက္စိတ္ရိွရိွလုပ္သြားမယ္ဆိုရင္ က်မတို႔ဟာ လိုခ်င္တဲ့ ပန္းတိုင္ကို ေရာက္သြား မွာပါ။ ဆရာဦးဝင္းတင္က က်မရဲ့ေခါင္းေဆာင္မႈကိုခံယူပါတယ္လို႔ ေျပာသြားပါတယ္။ က်မနည္းနည္းေတာ့ မ်က္နွာပူ ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္တာဝန္ဆိုတာ က်ေရာက္လာရင္ ထမ္းေဆာင္ရပါမယ္။ ဒီလိုဦးေဆာင္တဲ့ တာဝန္ကိုလဲလိုခ်င္လို႔လဲ ရတဲ့ကိစၥ မဟုတ္သလို လိုခ်င္လို႔လဲဖယ္လို႔မရတဲ့ကိစပါ တာဝန္ဆိုတာ တာဝန္ပါပဲ။ တာဝန္ဆိုတာ ကိုယ္လိုခ်င္မွလုပ္တယ္ဆိုတာ တာဝန္မဟုတ္ ေတာ့ဘူး။ ဒါကေတာ့ စိတ္ကိုအလိုလိုက္ျခင္းျဖစ္တယ္။ တာဝန္ဆိုတာမလုပ္ခ်င္လဲလုပ္ရတာပဲ။ ဘယ္လိုပဲ ပင္ပန္းပင္ပန္းတာဝန္အရ က်မကေတာ့ အတက္နိုင္ဆံုး အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖဲြ႔ကို ဦးေဆာင္ၿပီးေတာ့ ျကိုးစားသြားပါမယ္။ ဒါေပမယ့္ တာဝန္ေက်ပြန္ဖို႔ က်မကိုဝိုင္းဝန္းၿပီး ကူညီဖို႔အမ်ားျကီးလိုပါတယ္။ တစ္ေယာက္တည္းလုပ္လို႔ရတယ္။ ဆိုတဲ့စိတ္ဝင္ျပီဆိုကတည္းက ဒီမိုကေရစီ မဆိုင္ေတာ့ဘူးလို႔ အဲဒါကိုေခါင္းထဲထည့္ျကပါ။ က်မအေနနဲ႔ တစ္ေယာက္တည္း လုပ္သြားဖို႔မျဖစ္နိုင္ပါဘူး။ ဒါေျကာင့္ အားလံုးက ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ခရီးမွာ ရဲေဘာ္ရဲဘက္နဲ့ သစာရိွရိွနဲ႔ အတူတဲြၿပီးေတာ့လုပ္ခဲ့တဲ့သူေတြကဆက္ျပီးေတာ့ က်မတိုကိုကူညီပါ။ ဆက္ျပီးေတာ့ က်မတို႔နဲ႔ အတူပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္က်ပါ။ ေနာက္ၿပီးဆရာဦးဝင္းတင္ေျပာသလို ေမးခြန္းေတြလဲထုတ္ျကပါ။ က်မတို႔ျပည္သူေတြက ေမးခြန္းမထုတ္ ျကဖူး။ လုပ္လို႔ရင္ခံလိုက္တာပဲ။ လိုက္လို႔ရိွရင္ဘာလို႔လုပ္တာလဲ။ လုပ္ပိုင္ခြင့္ရိွသလား။ ဘာေျကာင့္ခံရမလဲ ဆိုတာ ေမးခြန္းထုတ္ရမယ္။ ဘာမွျပန္မလုပ္သည့္တိုင္ေအာင္ ပထမဦးဆံုးေမးခြန္းကိုထုတ္ရမယ္။ ေမးခြန္းထုတ္ျပီးေတာ့ ေမးခြန္းရဲ့အေျဖအရ ကိုလုပ္သင့္လုပ္ထိုက္ တာကိုလုပ္ရမယ္။ က်မအေနနဲ႔ က်မတို႔ဘာလုပ္လုပ္ တကယ္အဓိကအေရးျကီးတဲ့ ေျခလွမ္းကိုလွမ္းဖို့ဆိုရင္ က်မတို့အဖဲြ႔ခ်ဳပ္အေနနဲ႔ ျပည္သူလူထုကိုမရွင္းျပပဲနဲ့ က်မတို႔လံုးဝမလုပ္ဘူး။ ရေအာင္ယူဖို႔ကိစၥကို ဒီမိုကေရစီရဲ့ အနွစ္သာဟာ ျပည္သူလူထုကို ကိုယ္လုပ္ေစခ်င္ တာျဖစ္ေစခ်င္တာေတြကို လက္ခံလာေအာင္ဆဲြေဆာင္နိုင္ရမယ္။ အတင္းအဓမ လုပ္ခိုင္းလို႔မရဘူး။ ဒီလိုပဲ က်မတို႔ဒီမိုကေရစီ လမ္းကိုထပ္ၿပီးေလွ်ာက္လွမ္းတဲ့အခါမွာ ေျခးလွမ္းအသစ္တစ္ခုလွမ္းရင္း က်မတို႔အဖဲြ႔ခ်ဳပ္အေနနဲ႔ က်မတို႔ျပည္သူ လူထုကိုဘယ္ပံု ေျကာင့္ယခုလို ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္ဆိုတာကို က်မတိုကစဥ္းစားမွာျဖစ္ပါတယ္။ ကနဦးကတည္းက ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရး၊ အျကမ္း မဖက္နဲ႔လမ္းနဲ႔သြားမယ္ လို့ဆံုးျဖတ္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတြကမူေတြပါ။ မူေပၚမွာက်မတို႔ မားမားမတ္မတ္ရပ္တည္ဖို့ ဒီမူေပၚမွာရပ္ တည္ၿပီးေတာ့ က်မတို႔ေျပာင္းသာျပင္သာရိွတဲ့ေနရာမွာ က်မတို႔ေနသြားမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုဒၤအတိုင္းအေျပာင္းလဲပဲ လုပ္သြားမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္က်မတို႔မထားပါဘူး။ ကမာျကီးကေျပာင္းလဲေနေတာ့ အခိ်န္ကာလအေျပာင္းအလဲကိုလဲ၊ တရားအရေျပာရ မယ္ဆိုရင္ေတာ့ အနိစတရားဆိုတာအျမဲရိွေနတယ္။ ဒီလိုပဲ အေျပာင္းလဲပဲရိွေနတဲ့ ေလာကျကီးမွာ က်မတို႔မေျပာင္းလဲပဲသြားမယ္ ဆိုတာကေတာ့ မျဖစ္နိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္လဲ က်မတို႔မူပဲ။ မူူေတြေပၚမွာရပ္တည္ျပီးေတာ့ တရားနာတယ္ တရားဆိုတာရိွတာေပါ့။ ဒီတရားဆိုတာရပ္ တည္ျပီးေတာ့ ဒီကိစကိုလက္ခံရမယ္။ က်မတို႔ကက်မတို႔ရဲလူေတြ ဒီမိုကေရစီရရိွေရးအတြက္ကိုင္ဆုပ္ထားတဲ့ မူေတြေပၚမွာရပ္ တည္ျပီးေတာ့ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေျပာင္းေျပာင္းနဲ႔ ဆက္ျပီးေတာ့လုပ္သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲလိုလုပ္သြားတဲ့အခါမွာ က်မတို့ကို အျကံေပးခ်င္ တာရိွရင္လဲေပးပါ။ က်မတို႔ပါတီကေတာ့ ေျဖရွင္းရမယ့္ကိစကို ေျဖရွင္းနိုင္မယ့္အခိ်န္မွာ အျမဲေျဖရွင္းသြားမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုအျပန္ အလွန္ေတြလုပ္နိုင္မွ ဒီမိုကေရစီနည္းက်မမွာ။ ယခုလိုေန႔မ်ိဳးမွာ က်မတို႔ကိုလာအားေပးတဲ့ေန့မို်းမွာ က်မကလဲဆက္လက္ ျပီးေတာ့ အားေပးျကပါ။ အားေပးျကတယ္ဆိုတာ စိတ္နဲ႔အားေပးလို႔မရပါဘူး။ အေျပာအဆိုနဲ႔ေကာ အလုပ္အကိုင္နဲ႔ေကာ အားေပးျကပါ။ က်မတို့အေနနဲ႔ေကာ ဒီလိုအားေပးမႈကို အင္မတန္မွ တန္ဖိုးထားပါတယ္။ က်မတို႔ကိုကူညီတဲ့သူေတြကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ေက်းဇူး တင္တယ္ဆိုတာကလဲ က်မအၿမဲတမ္းေက်းဇူးတင္တယ္ေျပာရင္းနဲ႔ လူေတြကသတိမထားမိတဲ့ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြျဖစ္ကို ေျပာပါရေစ ဥပမာရံုးလာျပီး ထမင္းခ်က္ေပးတဲ့လူေတြ ရံုးမွာလာျပီးေန့တိုင္းသန့္ရွင္းေရးလုပ္ေပးတဲ့လူေတြ၊ လူမသိသူမသိကုတ္ကုတ္လုပ္ေပးတဲ့ က်မတို႔ရဲ့ ကူညီေဖာ္ကူညီဖက္ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ကိုလဲအထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို႔ေျပာရင္နိဂံုးခု်ပ္ပါတယ္။
့http://www.freerakhaing.blogspot.com
No comments:
Post a Comment