ရကၡိဳင္လူမ်ဴိး႐ို႕၏ က်င့္ဝတ္တရား (၄၈)ပါး (ဗဟုသုတ အနီနန္ ့ ဖတ္႐ႈပါရန္)

ရကၡိဳင္လူမ်ဴိး႐ို႕၏ က်င့္ဝတ္တရား (၄၈)ပါး (ဗဟုသုတ အနီနန္ ့ ဖတ္႐ႈပါရန္)

သာစြာ႒ာနီ ရကၡိဳင္ျပည္သည္ ရွိလြန္ခေရႏွစ္ေပါင္း(၅၀၀၀)ေက်ာ္ပင္ထီးနန္႔နန္းနန္႔ ၾကာ႒ါန္းနန္႔ ၿမ့ိဳျပႏိုင္ငံတည္ေထာင္ဗ်ာလ္ ဘုရင္ စနစ္ျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ခကတ္ပါသည္။ ၎ကို ရကၡိဳင္သမိုင္းသုေတသီရို ့ကေခတ္ကာလမ်ား ပိုင္းျခား၍ ေအာက္ပါအတိုင္း သုေတသနျပဳ သတ္မွတ္ခကတ္ပါသည္။ ယင္းတိကိုေဖာ္ျပရေက …

၁။ ပထမဓညဝတီေခတ္ (BC ၃၃၂၅-၁၅၀၈) = ၁၈၁၇ ႏွစ္။
၂။ဒုတိယဓညဝတီေခတ္ (BC ၁၅၀၈-၅၈၀) = ၉၂၅ ႏွစ္။
၃။တတိယဓညဝတီေခတ္ (BC ၅၈၀-AD ၃၂၆) = ၉၀၆ ႏွစ္။
၄။ေဝသာလီေခတ္ (AD ၃၂၇-၈၁၈) = ၄၉၁ ႏွစ္။
၅။ေလးၿမ့ိဳေခတ္ (AD ၈၁၈-၁၄၃၀) = ၆၁၂ ႏွစ္။
၆။ေျမာက္ဦးေခတ္ (AD ၁၄၃၀-၁၇၈၄) = ၃၅၄ ႏွစ္။
စုစုေပါင္း = ၅၁၀၈ ႏွစ္။

ရကၡိဳင္ဘုရင္႐ို႕သည္ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ မင္းလုပ္ရာတြင္ မင္းက်င့္တရားဆယ္ပါးနန္႔အညီ တိုင္းျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ရၿပီး ရဟန္းပညာဟိ၊
လူပညာဟိ႐ို႕၏ အႀကံအဥာဏ္ကို ရယူလက္ခံကာ တိုင္းျပည္စည္ပင္သာယာဝၿဖိဳးေအာင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခကတ္သည္။ ရကၡိဳင္ဘုရင္သည္ ဘိသိက္သြန္းမဂၤလာ က်င္းပၿပီးေနာက္ မဟာျမတ္မုနိဘုရားတြင္ ဦးခိုက္ပူေဇာ္ျပီး အဓိ႒ါန္ဥပုသ္ရည္ရွည္ေစာင့္ေသာအစိုင္ အလာတိ ဟိခကတ္ပါသည္။ ရဟန္းေတာ္တိးက သာသနာေတာ္ကို ေစာင့္ေရွာက္၍ သုခမိန္ပညာဟိအမတ္တိးက တိုင္းျပည္ကို ထိန္္းသိမ္း ကတ္သည္။ ရကၡိဳင္မင္းတိလက္ထက္ရဟန္း၊ သံဃာေတာ္တိသည္ တိုင္းျပည္၏အႀကီးအမႉး၊ ၾသဝါဒစရိယတိျဖစ္ေၾကာင္း  တိြရသည္။

ေဒဂု ေျမာက္ဦးေခတ္ ေတာင္ညိဳေက်ာင္းတိုက္ဆရာေတာ္ အဂၢမုနိမေထရ္ျမတ္၏ တိုင္းျပည္နန္႔လူမ်ဳိးအတြက္ ခ်မွတ္ပီးခေသာ က်င့္ဝတ္တရားတိကို ေလာကဓမၼ ႏွစ္ဌာနအတြက္ အသံုးျပဳၾကစီရန္ ေဖာ္ထုတ္တင္ျပလိုသည္။ ေဖာ္ျပလတၱံ ့ေသာက်င့္ဝတ္တိကို ေျမာက္ဦးေခတ္၊ မင္းေစာမြန္(ေကာဇာ ၈၈ရ-၈၉၃)လက္ထက္တြင္လည္းေကာင္း၊ မင္းဗာႀကီး(ေကာဇာ ၈၉၃-၉၁၅) လက္ထက္တြင္ လည္းေကာင္း၊ လိုက္နာက်င့္သံုးခေၾကာင္း တိြရသည္။ ထိုရကၡိဳင္မဟာရာဇဝင္ႀကီးလာ (၄၈)ပါးေသာ ရကၡိဳင္လူမ်ဳိး႐ို႕၏ က်င့္ဝတ္ကို ေဖာ္ျပရေသာ္ …

၁။ ရွီးဦးစြာ ရတနာသံုးပါးအား မမိန္႔မေလ်ာ့ဘဲ က်င့္သံုးေဆာက္တည္ ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္ၾကရန္တစ္ပါး။
၂။ မိဘဆရာသမားရို႕၏ ဆံုးမၾသဝါဒကို ၿမီဝယ္မက် မွတ္သားနာယူ က်င့္သံုးေစာင့္ေရွာက္ၾကရန္တစ္ပါး။
၃။ မိမိ႐ို႕၌ မၿငိမ္သက္ဘဲ ေသာ့သြမ္းရမ္းႃကြျခင္း၊ မေကာင္းေသာအက်င့္တိကို ပယ္ရွားေစာင့္ေရွာက္ၾကရန္ တစ္ပါး။
၄။ ပညာသိပၸ တတ္ေျမာက္စီရန္ ႀကိဳးစားအားထုတ္လ်က္ သင္အံေလ့လာၾကစီရန္ တစ္ပါး။
၅။ အသက္သိကၡာႀကီးရင့္ေသာသူရို ့နန္႔ မိဘ၊ ဆရာ၊ ရီၿမီအရွင္ဘုရင္မင္းျမတ္႐ို႕အားလည္း မရိုမေသ မေလးမစား အဂါရဝျပဳလုပ္ျခင္းကို
အထူးေရွာင္ၾကည္ၾကရန္ ပညတ္ျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၆။ မိမိကိုယ္ကို ပညာနန္႔ေပါင္းယွဥ္လ်က္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ စေသာမေကာင္းေသာဆႏၵတိကို ပယ္ရွားျခင္းလည္းတစ္ပါး။
ရ။ ငါးပါးသီလကို ေစာင့္ေရွာက္ၿပီးလွ်င္ မိမိရို ့အားေလ်ာ္စြာအလွဴဒါနကုသိုလ္တိကို နိညမျပတ္ စိုက္ပ်ဳိးရျခင္းတစ္ပါး။
၈။ ေလာက၌ သူတစ္ပါးရို ့အား ႏႈတ္ျဖင့္က်ဴးလြန္ျခင္း၊ ကိုယ္ျဖင့္က်ဴးလြန္ျခင္းတည္းဟူေသာ မေကာင္းေသာတရားႏွစ္ပါးကို ဖယ္ရွားၿပီး
စိတ္ၾကည္လင္စြာျဖင့္ ေမတၱာတရားကို ရွိထားလ်က္ သေဘာေျဖာင့္မတ္စြာျဖင့္ နီရျခင္းတစ္ပါး။
၉။ ထို ့အျပင္ ေလာကဓမၼ ႏွစ္ဌာနတည္းဟူေသာ က်င့္ဝတ္တရားႏွစ္ပါးကိုပစၥဳပၸန္သံသရာ၌ ခ်မ္းသာျခင္းျဖင့္ သိစြမ္းေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေသာ
ပညာဟိပုဂၢိဳလ္႐ို႕အား အေလးအျမတ္ျပဳၿပီးလွ်င္ မိတ္ကၽြမ္းဝင္ရျခင္းတစ္ပါး။
၁၀။ ၎မိတ္ကၽြမ္းဝင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ရို ့၌ ပညာျဖင့္ေပါင္းၿပီးလွ်င္တရားလက္လြတ္လ်က္ က်င့္ဝတ္တရား ေမွာက္မွားေသာသူ႐ို႕သည္ ေလာကတြင္ သတၱဝါ႐ို႕၌လည္း အက်ဳိးစီးပြါးမဟိ၊ သံသရာ၌လည္း အက်ဳိးမဟိေသာသူမ်ားကိုဝီးစြာရန္သူကဲ့သို ့ မိမိစိတ္၌ထားျပီး ေရွာင္ၾကည္ရျခင္းတစ္ပါး။
၁၁။ သူတစ္ပါး ဥစၥာပစၥည္းမ်ားကို ခိုးယူျခင္းမွလည္းေကာင္း၊ သူတစ္ပါး႐ို႕၏သားမယား႐ို႕ အားလြန္က်ဴးျခင္းမွ အထူး ေရွာင္ ၾကဥ္ရျခင္းတစ္ပါး။
၁၂။ မိမိအား သူတစ္ပါး႐ို႕သည္ လြန္က်ဴးျခင္းျဖင့္ ႀကိမ္းေမာင္းျငားေသာ္လည္း မ်က္မာန္ေဒါသတိထိန္းခ်ဳပ္လ်က္ သည္းခံျခင္း
ျဖင့္ ေရွာင္ၾကဥ္ရျခင္းတစ္ပါး။
၁၃။ လူ႐ို႕၌ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ ဟုဆိုအပ္ေသာ လကၡဏာေရးသံုးပါးကိုအေလ့အလာအားျဖင့္ အခါခါေအာက္မိၿပီး မိမိခႏၶာကိုယ္ကို ပညာမ်က္စိျဖင့္ၾကည့္႐ႈဆင္ျခင္ဆံုးမကာ တေျပာင္းျပန္ျပန္ စက္အဟန္သို ့ျဖစ္ပ်က္နီျခင္းကို ဒုကၡတရားျဖင့္ သိျမင္ကာ ေၾကာက္ရြံ႕ ထိတ္လန္ ့စီရန္ရွာမွီးရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၁၄။ ထို ့အျပင္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ ဟုဆိုအပ္ေသာ စိတ္ဆင္ရိုင္းကို နိညမျပတ္ ယိုင္ေက်းစီျခင္းငွာ ပညာျဖင့္ ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္လ်က္ျငိမ္သက္တည္တံ့စြာျဖင့္ နီရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၁၅။ ထို ့ျပင္ အမင္၊ အဘာရို ့အား ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးၿပီးလွ်င္ ဘုရားတစ္ဆူ၊ ဂူတစ္လံုးကဲ့သို ့ နိညမျပတ္ အရိုအေသ အေလးအျမတ္ ရွိခိုးဦးတင္လ်က္ျပဳစုလုပ္ေကၽြး မီြးျမဴရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၁၆။ ထို ့အျပင္ မိမိ႐ို႕ ေဆြးမ်ဳိးညာတိရို ့၌ သက္ႀကီးရြယ္အိုရို႕အား အရိုအေသ အေလးအျမတ္ျပဳ လုပ္ေဆာင္ရြက္ျခင္းလည္း တစ္ပါး။
၁၇။ ထိုမွတစ္ပါး အရပ္ေလးမ်က္ႏွာမွ ေရာက္လာကတ္ေသာ ရဟန္း၊ ပုဏၰားစသည္ရို့တြင္ အဝတ္အစားရိကၡာ ခ်ိဳ႕တဲ့ေသာ ပုဂၢိဳလ္တိအား ေကာင္းမြန္စြာ ပီးကမ္းေထာက္ပံ့ျခင္းျဖင့္ ကုသိုလ္ဥစၥာထုပ္ကို သိုမွီးျပဳလုပ္ရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၁၈။ ထို ့အျပင္ လယ္လုပ္၊ ကုန္သြယ္၊ ကုန္ေရာင္း၊ ကုန္ဝယ္ေဖာက္ကား ျပဳလုပ္ၾကေသာသူတိ၌ မိမိ လုပ္ကိုင္လ်က္ဟိေသာ အလုပ္တိတြင္ နိညမျပတ္ အစီးအပြါးတြက္ခ်က္ၿပီး မယုတ္မေလ်ာ့စီေအာင္ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ျခင္းတစ္ပါး။
၁၉။ ထိုသို ့လုပ္ကိုင္ျခင္းမွ ေစာင့္ေရွာက္ၿပီးလွ်င္ အစာရိကၡာတိကို ျပည့္ဝွမ္းစြာ က်ီက်တိျဖင့္ သိုမွီး၍ ေဆြးမ်ဳိး႐ို႕အား ေထာက္ပံ့
မစားရျခင္းတစ္ပါး။
၂၀။ ထိုသို ့ထံုးနည္းတိကို ပညာဟိတိထံ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီး သူ႐ို႕အားေထာက္ပံ့ကာ သင္ယူမွတ္သားရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၂၁။ ဆရာထံမွရေသာ ထံုးနည္းမ်ားကို စိတ္ထဲ၌ စြဲၿမဲစြာ မွတ္သားနာယူၿပီး သူ႔ေက်းဇူးကို သိရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၂၂။ ၎အျပင္ ဖိုး၊ ဖီး၊ စိုင္ဆက္ မိမိရို ့မ်ဳိးရိုးမွ ဆင္းသက္လာေသာ ဓမၼတာက်င့္႐ိုးတိကို မေဖာက္မျပန္ က်င့္သံုးေစာင့္ေရွာက္ရျခင္း လည္းတစ္ပါး။
၂၃။ အစိုင္တရားေစာင့္ေရွာက္ျခင္းျဖင့္ အိမ္ေထာင္ျပဳရာတြင္ ရွီးသူေဟာင္း သက္ႀကီး႐ို႕၏ ထံုးနည္းနာတိကို ယူေဆာင္၍ ျပဳလုပ္ရျခင္း လည္းတစ္ပါး။
၂၄။ တစ္ပါးေသာ အမ်ဳိး႐ို႕က လွည့္ပတ္ျဖားေယာင္ေသာ္လည္း မိမိ႐ို႕မ်ဳိးရိုးဇာတိမ်ား မေပ်ာက္ပ်က္စီရန္ ရဲဝံ့စြာ အဝီးမွေရွာင္ၾကဥ္ရျခင္း တစ္ပါး။
၂၅။ ႏိုင္ငံေတာ္ဝယ္ အတတ္ပညာလံုၿခံဳစြာ မတတ္သူရို ့အား တစ္စံုတစ္ခုေသာ လူမႈအိမ္ေထာင္စီးပြါးေဆာင္ရန္ ေပါင္းေဖာ္ျခင္းကို
ေရွာင္ၾကဥ္ရျခင္းတစ္ပါး။
၂၆။ တစ္စံုတစ္ခုေသာ အတတ္ပညာမဟိေသာသူရို ့အား ညဥ့္ေမွာင္မသိ၊ ၾကက္မ်က္အိပ္ေသာသူရို ့ နန္႔ အလားတူဘိသကဲ့သို ့
လူမႈစီးပြါးေဆာင္ျခင္းကို ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၂၇။ အိမ္ေထာင္သားမီြးျပဳလုပ္ရာ၌ လူမႈေရးကိစၥတိကို ေက်ပြန္စြာ နားလည္လိမၼာ သိတတ္ျခင္းနန္႔ ျပည့္စံုရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၂၈။ ထိုသို ့သိတတ္ၿပီးမွ အိမ္ေထာင္သားမီြးျမဴရာဝယ္ ႀကံစည္တြက္ဆ ဇြဲလံု့လထုတ္ကာ စီးပြါးခ်မ္းသာျခင္းနန္႔ ျပည့္စံုရျခင္း လည္းတစ္ပါး။
၂၉။ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာနတရားတိကို ထိန္းခ်ဳပ္လ်က္ သူတစ္ပါးက မေကာင္းေသာဆႏၵျဖင့္ ပ်က္စီးစီရန္ နည္းပီးေသာ္လည္း မိမိကေရွာင္ၾကဥ္ရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၃၀။ မိဘ႐ို႕၏ေက်းဇူးတရားတိသည္ ျမင့္မိုရ္ေတာင္နန္႔ ႏႈိင္းဆျငားေသာ္လည္း အတိုင္းမသိ ႀကီးမားေသာ ေက်းဇူးတရားပင္ တည္းဟု ဖန္တလဲလဲေအာက္မိသတိရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၃၁။ အသင့္ေပါင္းဖက္ၾကေသာ သားမယား၊ ၿမီး၊ ျမစ္၊ ေဆြးမ်ဳိး၊ ေက်းကၽြန္စသည္မ်ားကို ေစာင့္ေရွာက္ ေထာက္ပံ့ရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၃၂။ လူပယ္၊ လူျပက္ရို ့က ကဲ့ရဲ့ၾကေသာ္လည္း ဝမ္းထဲ သံေဝစိတ္ျဖင့္ေျဖလ်က္ ထိုသူ႐ို႕အား ဝီးစြာေရွာင္ၾကဥ္ရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၃၃။ လူေကာင္း႐ို႕က ခ်ီးမြမ္းျခင္းျဖစ္စီရန္ ေဆြမ်ဳိး၊ ခင္ပြန္း၊ အႃခြီအရံသင္းပင္းရို႕အား ခ်စ္ပန္းျဖင့္ မပ်က္စီျခင္းငွာ ေစာင့္ေရွာက္ ရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၃၄။ အိမ္ေထာင္စီးပြါးသိုမွီးရာတြင္ ၿမီအိုး၊ ၿမီခြက္မ်ားျဖင့္ တံစက္ရီကို ခံယူဘိသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊ ျခေကာင္းတိသည္ မိမိ၏ပစျဖင့္ ကိုက္ခ်ီယူလ်က္၊ ေတာင္ပို ့ျပဳလုပ္သကဲ့သို ့ လည္းေကာင္း၊ စီးပြါးဥစၥာကို စုေဆာင္းရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၃၅။ လူရို ့၌ ပညာ၊ ဝီရိယျဖင့္ ၿမဲၿမံခိုင္မာစြာ ၾကံေဆာင္ လုပ္ေဆာင္ရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၃၆။ ထိုသို ့လုပ္ကိုင္ရာတြင္ ေသသပ္စြာေသာ ေယာက်္ားျမတ္႐ို႕ လုပ္ကိုင္ျခင္းသည္ မိမိထင္မွတ္သည့္အတိုင္း ျပည့္ဝစြာ ခ်မ္းသာ စီးပြါးျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၃၇။ ထို႔ျပင္ ပညာခ်ဳိ ့တဲ့ေသာသူမ်ား၌ လံု႔လမဲ့မႈ၊ အမ်ားသူ႐ို႕၏ ကဲ့ရဲ့ျပစ္တင္မႈကို ခံရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၃၈။ ကိုယ္ကိုမခ်စ္၊ အက်င့္စာရိတၱပ်က္စီးျခင္းျဖင့္ လူသြမ္းရို ့ကမည္ကဲ့သို ့မသိ၊ ပ်င္းရိရိနန္႔ ၾကမၼာပိုက ငါ႐ို႕နီရာ စီးပြါးလာ အံ့ဟု
ၾကမၼာကို ယိုးစြပ္လ်က္နီျခင္းကို ေရွာင္ၾကဥ္ရျခင္းတစ္ပါး။
၃၉။ ႏိုင္ငံေတာ္၌ သေဌး၊ သႃကြယ္၊ ကုန္သြယ္လယ္လုပ္တိက သူတစ္ပါး႐ို ့မွီခိုရာျဖစ္သည့္ လကၡဏာသည္ကား အလြန္အရိပ္ အာဝါသေကာင္းေသာ ၿပိဳင္ေညာင္ပင္ႀကီး၏လကၡဏာနန္႔ အလားတူ ျဖစ္စီရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၄၀။ ထိုျပဳိင္ေညာင္ပင္ႀကီး၏သေဘာသည္ လမ္းခရီး၌ သြားလာသူအေပါင္းရို ့ကို အရိပ္ခိုေအာင္းရာျဖစ္သကဲ့သို႔၊ ထိုနည္းတူစြာ လူသံုးပါ႐ို႕၏မွီခိုခ်မ္းသာစြာ နီၾကစီရန္ ေဆာင္ရြက္ျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၄၁။ ၿပဳိင္ေညာင္ပင္ႀကီး၏ အသီးအပြင့္တိကို မွီခိုလာေသာ ငွက္အေပါင္း႐ို႕သည္ သာယာခ်မ္းၿမိ့စြာ စားေသာက္ရသကဲ့သို ့ ငါရို ့အမ်ဳိးေလးပါး႐ို႕မွီခိုလ်က္ စားေသာက္ျခင္း၌ ခ်မ္းသာသုချပည့္စံုစီရန္ ေဆာင္ရြက္ျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၄၂။ သူဆင္းရဲ႐ို႕သည္ သေဌး၊ သႃကြယ္ အသီးသီး ညာတိသဂၤဟမ်ားအား မွီခိုလ်က္လုပ္ကိုင္စားေသာက္ၾကရန္လည္း တစ္ပါး။
၄၃။ မွီခိုလုပ္ကိုင္သူမ်ားအား ေစာင့္ေရွာက္သူ႐ို႕က သြန္သင္ေျပာရာတြင္ သူတစ္ပါး႐ို႕ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးစိမ့္ေသာငွာ သာသာခ်ဳိခ်ဳိေျပာ၍
ေစာင့္ေရွာက္ရျခင္းလည္း တစ္ပါး။
၄၄။ ၾကမ္းတမ္းယုတ္မာစြာ ပညာမဲ့ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းကို ေရွာင္ၾကဥ္ရျခင္းလည္းတစ္ပါး။
၄၅။ မိမိ၌ မွီခိုသူ႐ို ့အား ေလာကဝတ္ထိုက္သည့္အားေလ်ာ္စြာ ျပည့္ဝစီ၍ အမႈခပ္သိမ္းမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ထိန္းသိမ္းရျခင္းလည္း တစ္ပါး။
၄၆။ သူစိမ္းသူပ်က္ပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း မွီခိုနီသူ႐ို ့အား ေစာင့္ေရွာက္ရာတြင္ မိဘသဖြယ္ သာသာၾကည္ၾကည္ ေစာင့္ေရွာက္ရျခင္းလည္း တစ္ပါး။
၄၇။ မိမိ႐ို ့၌ ေဆြရင္း၊ သားၿမီး၊ ေက်းကၽြန္သင္းပင္း႐ို ့အားေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးျဖစ္စီရန္ ႏႈတ္ခ်ဳိသာစြာဆံုးမလ်က္ အဝတ္အစား
ပီးကမ္းေဆာင္ရြက္ၿပီးလွ်င္ မညွဳိးမႏြမ္းစီရန္ မီြးျမဴရျခင္းလည္း တစ္ပါး။
၄၈။ ရကၡိဳင္မ်ဳိး႐ိုးမ်ား၌ အစိုင္ဆင္းသက္လ်က္ က်င့္သံုးေဆာက္တည္ၾကရေသာ ပညတ္တရားမ်ားကို မမိမေလ်ာ့ဘဲ ေစာင့္ေရွာက္ရျခင္း လည္းတစ္ပါး။

အထက္ေဖာ္ျပပါ ရကၡိဳင္မဟာရာဇဝင္ေတာ္လာျဖစ္သည့္ ရကၡိဳင္လူမ်ဳိး႐ို႕၏ က်င့္ဝတ္ (၄၈)ျဖာကို စာ႐ႈသူမ်ား ဖတ္႐ႈျခင္းျဖင့္ ရကၡိဳင္ လူမ်ဳိးရို႕၏ ယိုင္ေက်းမႈ၊ ဓေလ့ထံုးစံ၊ က်င့္ဝတ္မ်ားကို သိဟိကာ ေလာကီ၊ ေလာကုတၱရာ ႏွစ္ျဖာေသာ ေကာင္းက်ဳိးတိ တိုးတက္ႀကီးပြါး ႏိုင္ၾကပါစီလို႔ ေလ့လာမွတ္သားကာ ရီြးသားလိုက္ရပါသည္။ ပဥၥဂုဏံ အဟံဝႏၵာမိ သဗၺဒါ။

သႏ ၱာၿမီ-ေမာင္ေသာ္တာ(ရီြးသားသည္)

က်မ္းကိုးစာရင္း

၁။ ကြယ္လြန္သူ ရကၡိဳင္ရာဇဝင္ဆရာႀကီး ဦးဦးသာထြန္း(ေျမာက္ဦး)၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား။

၂။ ရကၡိဳင္ရွီးေဟာင္း ဂါထာမႏ ၱန္ထူးမ်ား(အသွ်င္ဝါသဝ)

http://www.freerakhaing.blogspot.com
A.K.ARAKAN
(QATAR)