လြမ္းကဗ်ာေလးေတြ
သီအျဖစ္တာၾကာခဲ့ ေပမယ့္
ရွစ္ခြင္တိုင္း ေမွာင္ရီညိဳ႕မိႈင္းလာရင္ျဖင့္
ရင္တြင္းမွာ...လြမ္းကဗ်ာထက္
လြမ္းအားေတြပိုလို႔ ေနရပါတယ္
အို....မိခင္။
ကေလာင္ကိုင္တဲ့ လက္
ဘာ့....အတြက္ စစ္လက္နက္ပုခံုးထမ္းေန
ဒါေတြကို
သားထက္ေမေမအသိဆံုးပါ။
တခါတေလ ေမေမနဲ႔ သား
ျပန္ဆံုႏိူင္ပါ့မလား...လို႔
လြန္႔လူးေနတဲ့ အေတြးကြန္ခ်ာထဲ
စိုးရိမ္ကဲေနမိတယ္။
လုပ္ေကြ်းသမႈ မျပဳလိုတဲ့သား
ဘယ္ေသာအခါမွ မျဖစ္ပါရေစနဲ႔
အို....ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား။
တခါတေလ
မေရရာတဲ့ အေတြးက
ပိုေသခ်ာေန...သလို
ရင္တြင္းခံစားမိတဲ့ အခ်ိန္ေတြဆိုေလ
စိတၱဇဆန္တဲ့ ေန႔သစ္ေတြဆီ
ေလွ်ာက္လွမ္းေနမယ့္ အစား
ခဏေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ အေမ့ရင္ခြင္ထဲ
နားယူအိပ့္စက္ခြင့္ျပဳပါ...လို႔
ယမ္းေငြ႕ေတြၾကား ေျပးလႊားရင္း
ရင္တြင္း တမ္းတေနမိတယ္။
အေမ့သား(ဒိန္းမတ္)
ႏိူင္ငံတကာ....
အေမမ်ားေန႔အား ဤကဗ်ာျဖင့္ဂုဏ္ျပဳအပ္ပါသည္။
No comments:
Post a Comment